“Τεχνικωτατος δ`εστί κριτής ενυπνίων όστις δύναται τας ομοιότητας θεωρείν”

Αριστοτέλης, περί της καθ` υπνον μαντικής κεφάλαιο Β’

Ο Θεός ύπνος σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες ήταν ο γιος της νύχτας και του ερέβους τον φανταζόντουσαν νέο ωραίο με φτερά στους ώμους ή στο κεφάλι να αποκοιμίζει τους κουρασμένους ραντίζοντας τους με ένα κλαδί Τη δροσιά της Ληθής Η ποτίζοντας τους από ένα κέρας με υπνωτικό νερό η και πολύ απλά φτερουγίζει Ζώντας σε ένα από τα φτερά του κοντά στο άτομο που θα ήθελε να αποκοιμίσει.

Δύναμη του ύπνου ήταν τεράστια μπορούσε να κοιμίσει όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους κάποια στιγμή με τις προσταγές της Ήρας κοιμήθηκε ακόμα τον ίδιο το Δία Χωρίς όμως αυτός να το είχε ζητήσει και αυτό γιατί Η Ήρα ήθελε να επηρεάσει την έκβαση του τρωικού πολέμου πήγε Λοιπόν στη Λήμνο γιατί εκεί έμενε και του φώναξε “`Ανακτα (βασιλιά άρχοντα) όλων των θεών και των ανθρώπων”…. και αυτό το έκανε με πονηριά βέβαια για να τον καταφέρει να κάνει αυτό που ήθελε η Ήρα.

Τα αδέρφια του ειναι  οι λεγόμενοι ονειροι :  ο Μορφέας ο Ικελος ο Φοβήτωρ και ο Φαντασος.

Εδω στα ονειρικα πεδια θα γραφονται παρα πολλα πανω σε οτιδηποτε εχει σχεση με τον υπνο τα ονειρα τα αστρικα ταξιδια και το συνηδητο ονειρεμα οπως και μυθους παραδοσεις και πληροφοριες γυρω απο αυτα